طبق آمارهایی که "مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری" (CDC)، ارائه دادهاست:
- هر ساله، میلیونها سالخورده (بین 65 سال و بالاتر)، سقوط میکنند. در حقیقت، بیش از یک نفر از هر چهار سالخورده، هر سال سقوط میکند، اما کمتر از نیمی از آنها به پزشک خود اطلاع میدهند. یک بار سقوط، احتمال سقوط مجدد فرد را دو برابر میکند. سقوطها، جدی و پرهزینه هستند.
- از هر پنج سقوط، یکی باعث آسیب جدی مانند شکستگی استخوان یا آسیبدیدگی سر، میشود.
- هر ساله، 3 میلیون سالخورده به دلیل صدمات ناشی از سقوط، در بخشهای اورژانس، تحت معالجه قرار میگیرند.
- بیش از 800 هزار بیمار در سال، به دلیل آسیبدیدگی ناشی از سقوط، در بیمارستان بستری میشوند (بیشتر اوقات به دلیل آسیبدیدگی سر یا شکستگی لگن).
- هر ساله، حداقل 300 هزار سالخورده در اثر شکستگی لگن، در بیمارستان بستری میشوند.
- بیش از 95٪ شکستگیهای لگن، در اثر افتادن ایجاد میشود (معمولاً با افتادن به پهلوها).
- سقوط، شایعترین علت صدمات آسیبزای مغزی است.
- در سال 2015، کل هزینههای پزشکی مربوط به سقوط در آمریکا، بیش از 50 میلیارد دلار بود. مدیکر و مدیکید، 75% از این هزینهها را برعهده داشتند.
اتفاقات پس از سقوط:
- بسیاری از سقوطها باعث صدمه نمیشود. اما یک مورد از هر پنج سقوط، باعث آسیب جدی مانند شکستگی استخوان یا آسیبدیدگی سر میشود. این آسیبهامی تواند باعث شود که انجام کارهایی مثل بیرون رفتن، انجام فعالیتهای روزمره و یا به تنهایی زندگی کردن، برای فرد سخت شود.
- سقوط میتواند باعث شکستگی استخوانها، مانند شکستگی مچ دست، بازو، مچ پا و لگن شود.
- سقوط میتواند باعث صدمه به سر شود. این صدمات، میتوانند بسیار جدی باشند؛ به خصوص اگر فرد داروهای خاصی(مانند رقیق کننده خون) مصرف کند. هنگامیکه یک فرد مسن میافتد و به سرش ضربه وارد میشود، باید فوراً به پزشک مراجعه کند تا مطمئن شود که دچار آسیب مغزی نشدهاست.
- بسیاری از افرادی که میافتند، حتی اگر آسیب هم نبینند، ترس از سقوط پیدا میکنند. این ترس، ممکن است باعث شود که فرد، فعالیتهای روزمره خود را کاهش دهد. وقتی فرد فعالیت کمتری داشتهباشد، ضعیفتر میشود و این احتمال افتادن او را افزایش میدهد.
با تغییر عوامل ایجاد کننده خطر، احتمال سقوط را کاهش دهید.
تحقیقات، شرایط بسیاری را شناسایی کردهاند که احتمال سقوط را افزایش میدهد. به این موارد، "عوامل خطر" (یا ریسک فاکتور) گفته میشود. بسیاری از این عوامل خطر را میتوان بهمنظور جلوگیری از سقوط، تغییر داد. بهعنوان مثال:
- ضعف بدن
- کمبود ویتامینD در بدن
- مشکل در راه رفتن و تعادل
- استفاده از داروهایی مانند مسکنها، آرامبخشها یا داروهای ضد افسردگی (حتی برخی از داروهای بدون نسخه نیز میتوانند بر تعادل و میزان پایداری فرد روی پای خود تأثیر بگذارند)
- مشکلات بینایی
- درد پا یا کفش نامناسب
- خطرات خانگی یا خطرات مانند آن
- و...
بیشتر سقوطها، در اثر ترکیبی از عوامل خطر ایجاد میشوند. هرچه عوامل خطر بیشتری متوجه فرد باشد، احتمال سقوط نیز بیشتر میشود. ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت میتوانند با کاهش عوامل خطر ذکر شده در بالا، به کاهش سقوط بیمار، کمک نمایند.
برای خواندن نکات مهم دستورالعمل پیشگیری از سقوط بیمار و دانلود عکسنوشتههای مربوط به آن، کلیک نمایید.
اقداماتی که شما میتوانید برای جلوگیری از سقوط، انجام دهید:
اینها کارهای سادهای هستند که میتوانید برای جلوگیری از سقوط خود انجام دهید.
"با پزشک خود، صحبت کنید"
از پزشک یا ارائه دهنده مراقبتهای سلامت خود بخواهید تا خطر سقوط شما را ارزیابی کرده و در مورد کارهایی که میتوانید انجام دهید با آنها صحبت کنید.
از پزشک یا داروساز خود بخواهید که داروهای (با نسخه و بدون نسخه) شما را بررسی کند تا ببیند آیا هیچ یک از آنها ممکن است حالت سرگیجه یا خواب آلودگی در شما ایجاد کند.
از پزشک یا ارائهدهنده خدمات بهداشتی در مورد مصرف مکملهای ویتامین D سوال کنید.
"تمرینات قدرتی و تعادلی انجام دهید"
تمریناتی انجام دهید که پاهای شما را قویتر کرده و تعادل شما را بهبود ببخشد.
"چشمانتان را چک کنید"
حداقل سالی یک بار به چشم پزشک مراجعه نمایید تا چشمهایتان را معاینه کند و در صورت لزوم، حتما عدسیهای عینک خود را تعویض کنید.
اگر عدسی عینکتان، نزدیکبین یا دو دید است، ممکن است نیاز باشد که یک عینک فقط برای فواصل دور خود و فعالیت در فضای باز (مانند پیادهروی)، تهیه کنید.
"خانه خود را ایمنتر کنید"
داخل و بیرون وان حمام، دوش آب و توالت منزلتان، دستگیرههای میلهای نصب کنید.
در هر دو طرف پلهها، نرده قرار دهید.
با اضافه کردن لامپهای بیشتر و یا روشنتر، مطمئن شوید که خانه شما نور زیادی دارد.
حال که با راهکارهای کاهش خطر سقوط آشنا شدید، میتوانید برای ارزیابی احتمال سقوط خود یا عزیزانتان "چک لیست ارزیابی سقوط بیمار" را ملاحظه بفرمایید.
دیدگاه خود را بیان کنید