چرا ایمنی کارکنان سلامت، در پاندمی کرونا پررنگ‌ تر شد؟

شیوع کرونا و پر رنگ شدن اهمیت ایمنی کارکنان

شیوع بیماری همه‌گیر ویروس کرونا، اهمیت ایمنی کادر درمان را به‌طور جدی یادآور شد. در دوران مقابله با این ویروس، تجهیزات محافظت فردی ناکافی، یک معضل جدی بوده‌است و تعداد زیادی از کارکنان سلامت، به این ویروس، آلوده شده و جان خود را از دست داده‌اند.

اما آنچه پاندمی کووید 19 روشن کرده، این است که ایمنی بیمار تا چه اندازه به ایمنی کارکنان سلامت، وابسته است. درواقع، بدون ایمنی کارکنان سلامت، ایمنی بیماران نیز دست نیافتنی است. همانند شیوع قبلی بیماری ویروس ابولا (سندرم تنفسی خاورمیانه و سندرم حاد تنفسی)، فقط در صورت ایمن بودن کارکنان سلامت است که می‌توان بیماران را در امان نگه داشت و سیستم‌های سلامت را با ثبات و انعطاف‌پذیر حفظ کرد.

این روزها در کشورهای پر درآمد و کم درآمد، تعداد زیادی از کارکنان سلامت در اثر ویروس کرونا، جان خود را از دست داده‌اند و اگرچه تلاش‌های زیادی برای تعیین تعداد دقیق آنها انجام شده‌است، اما این مسئله همچنان با چالش مواجه‌ است. عدم حفاظت کافی از کارکنان سلامت در برابر تهدیدهای سلامتی را نمی‌توان به سادگی به منابع ناکافی نسبت داد. بسیاری از کشورها آمادگی کافی برای محافظت از کارکنان سلامت خود را در صورت بروز یک فاجعه، نشان نداده‌اند.

اگر متخصصان سلامت می‌خواهند به بیماران، مراقبت‌های ایمن‌تری ارائه دهند، همه ذینفعان باید سریعا ایمنی کارکنان سلامت را فراهم سازند.

خطرات تهدید کننده‌ی سلامتی کارکنان سلامت

اگرچه برخی تفاوت‌ها بین خطراتی که کارکنان سلامت در محیط‌های مختلف با آن مواجه هستند، وجود دارد؛ اما به‌طور کلی این خطرات در دسته‌های مشابه قرار می‌گیرند و بنابراین می‌توان از یک رویکرد جهانی نظام‌مند و واحد برای رفع آن‌ها استفاده کرد. عمده این خطرات، مربوط به محیط و زیرساخت‌ها، ایمنی جسمی، سلامت روان و امنیت است.

محیط و زیرساخت‌ها می‌توانند منجر به محدود ساختن توانایی کارکنان در انجام اقدامات ایمن شوند. حوادث فیزیکی، مثل سر خوردن، لغزیدن و افتادن، اغلب بی اهمیت تلقی می‌شوند؛ اما جزو آن دسته از خطرات شغلی هستند که باعث صدمه به کارکنان سلامت و کاهش ارائه‌ی خدمات مراقبت با کیفیت بالا می‌شوند.

به‌علاوه، چالش‌های محیطی پیرامون کنترل پیشگیری از عفونت، یکی از بزرگترین تهدیدات ایمنی کارکنان سلامت، به ویژه در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط بوده‌است. در محیط‌های بیمارستانی، احتمال قرار گرفتن در معرض عوامل بیماریزای تنفسی و عفونت‌های منتقله از راه خون، افزایش می‌یابد. با این حال، این نمونه‌ها فقط بخش کوچکی از مشکلات هستند و کارکنان سلامت، هر روز با چالش‌های جسمی و روانی زیاد دیگری نیز روبرو می‌شوند.

عواقب ناشی از ساعات طولانی و حجم کاری زیاد، خستگی و استرس کارکنان:

• تهدیدکننده سلامت روان و تندرستی کارکنان سلامت است؛
• افزایش شیوع فرسودگی شغلی؛
• تشدید احتمال ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر که با استرس طولانی مدت، تشدید می‌شوند.

- شواهد، نشان می‌دهد که بار زیادی از فرسودگی شغلی، بر دوش کارکنان سلامتی که با ویروس کرونا مبارزه می‌کنند، وجود دارد. علاوه بر این، کارکنان سلامت به واسطه نوع کارشان، بیشتر در معرض خطر آلوده شدن با این ویروس قرار دارند.

- همچنین، خشونت مداوم علیه کارکنان سلامت و ایمنی ناکافی در محل کار، سلامت روحی و جسمی کارکنان سلامت را بیشتر مورد تهدید قرار می‌دهد.

بنابراین اکنون نیاز است این موضوع به رسمیت شناخته شود که:

اقدامات و رهنمودهای شفاف و جامع برای کنترل پیشگیری از عفونت، همراه با تهیه تجهیزات محافظت فردی و فرهنگ سازمانی مثبت، خطرات عفونت و آسیب‌های جسمی و روحی را بین كاركنان سلامت، كاهش می‌دهد.

توجه به این نکته ضروری است که:

کارکنان سلامت نمی‌توانند در محیط‌هایی که تهدیدهای جسمی برای ایمنی‌شان وجود دارد و خسته و تحت فشار هستند، مراقبت‌های با کیفیت و ایمن را برای بیماران فراهم نمایند. در طی بیماری همه‌گیر کرونا، کارکنان سلامت از جمله افرادی بوده‌اند که بار این بیماری را متحمل شده‌اند. بسیاری از کارکنان سلامت هراس این را دارند که مبادا شرایط کاریشان، آنها و خانواده‌هایشان را در معرض خطر قرار دهد. در نتیجه با توجه به شرایط موجود، اکنون دولت‌ها و سازمان‌های مراقبت سلامت باید برای حمایت و محافظت از نیروی کار سلامت، اقدام کنند تا بتوانیم علاوه بر حفظ سلامت این قشر، مراقبت‌های ایمن را نیز به بیماران ارائه دهیم.