4 نوع خطای مربوط به تاریخچه‌ی دارویی را بشناسید

خطاها در زمینه‌ی تاریخچه‌ی دارویی بیماران، می‌تواند اینگونه طبقه‌بندی شود:

نوع 1:

خطاهای مربوط به فقدان برخی داروها در تاریخچه‌ی دارویی

نوع 2:

خطاهای مربوط به داروهای اضافه‌شده به تاریخچه‌ی دارویی

نوع 3:

خطاهای مربوط به دفعات مصرف داروها

نوع 4:

خطاهای مربوط به دوز داروها

بررسی سیستماتیکی که اخیرا بر روی 22 مطالعه‌ی دیگر انجام شده، نشان داده که 10 تا 61 درصد از بیماران، حداقل یک خطا از نوع 1 و 13 تا 22 درصد، حداقل یک خطا از نوع 2 را در تاریخچه دارویی خود داشته‌اند. 41 درصد از کل این خطاها، از نظر باليني، مهم بودند و 22 درصد نیز پتانسیل آسیب‌زایی برای بیمار در هنگام پذيرش را داشته‌اند.

محدودیت‌های بررسی انجام شده:

• یکی از مشکلات اینجاست که تعدادی از مطالعات موجود در این بررسی، خطاهای نوع 3 و 4 را در نظر نگرفته بودند. علاوه بر این، بسیاری از مطالعات، بین تغییرات عمدی در داروها (به دلایل درمانی) و تغییرات دارویی غیرعمدی، تفاوت قائل نیستند و درنتیجه، ارزیابی خطا را یک کار چالش برانگیز می‌کنند.
• همچنین تعیین میزان تأثیر خطاهای مربوط به تاریخچه‌ی دارویی بر روی بیماران نیز دشوار است؛ زیرا اندازه‌ی نمونه‌های مطالعات کوچک است (اغلب کمتر از 100 شرکت کننده).
• این مسئله، تعیین وسعت این مشکل را دشوار می‌کند؛ اگرچه واضح است که احتمال وارد شدن آسیب‌ به بیماران، قابل توجه می‌باشد. این امر، به‌ویژه در مورد داروهایی که بیشتر در خطاهای مربوط به تاریخچه‌ی دارویی دیده می‌شوند، صادق است. اغلب این‌ها، داروهایی هستند که پتانسیل ایجاد عوارض جانبی شدید را دارند (به عنوان مثال دیگوکسین). داروهای قلبی عروقی، آرام بخش‌ها، آنتی بیوتیک‌ها، داروهای ضد انعقاد و مسکن‌ها اغلب در خطاهای مربوط به تاریخچه دارویی دخیل هستند.

• واکنش‌های حساسیتی شدید قبلی به داروها، ممکن است بدون بررسی جزئیات ثبت شوند. به‌عنوان مثال، احتمال دارد که تاریخچه‌ی "حساسیت به پنیسیلین"، نمایانگر حساسیت واقعی به این دارو نباشد و ممکن است منجر به جلوگیری غیرضروری از استفاده‌ی پنیسیلین در زمان حال و آینده گردد.